Julio I. González Montañés

jgmontanes@gmail.com


Outras pantomimas 

 Boa parte das máscaras galegas do entroido teñen prohibido falar, polo cal as súas actuacións se converten necesariamente en pantomimas, aínda que nalgún caso funcionan tamén como actores con diálogo nas representacións. Os boteiros de Vilariño de Conso e de Viana do Bolo, por exemplo, fan piruetas apoiándose na súa monca (bastón longo) para impresionar as señoritas que participan nas representacións das disputas ou foliadas, pero tamén dialogan con elas tentando namoralas.

 No Courel facíase a pantomima do Cego e o criado, o cal metía ao seu amo en canta cuneta, focha ou charco atopaba; en Nerga (Cangas) a finais dos anos 50 facíase un combate mimado en que interviña o lendario heroe carolinxio Roldán; e pantomima é tamén a do Rei de Covelo (Melón), que sae a cabalo o martes de Entroido acompañado dos seus mordomos e diríxese monte arriba cara ao Coto da Raña precedido por un carro de vacas en que viaxan dous mecos (o Entroido e a Entroida) vestidos de noivos e seguidos por un paxe que leva unha rosca doce para a poxa. Os espectadores e os soldados que forman parte do cortexo tentan quitarlle ao Rei a coroa durante o camiño ao Coto, e no descenso son os danzantes que no alto bailaron en torno ao Rei os que tentan facer o mesmo, sendo obriga dos membros da comitiva real (o bobo, o xuíz, o fiscal e os gardas) impedilo e evitar o destronamento do Entroido.


Boteiro acróbata
O Rei de Covelo